MENEER POULIDOR OF POUPOU IN DE VOLKSMOND EN VOORAL DE CHOUCHOU VAN DE STREEK
ZIJN VERHAAL
Raymond Poulidor was de ChouChou van De Tour de France en de rest van de wereld. Zonder tegen bericht is en blijft hij de meest populaire wielrenner ooit.
Hij staat gekend als de eeuwige tweede verliezer. Maar net dat maakte hem tot een échte Volksheld waarin velen zich herkenden en net daarom zoveel harten raakten over de hele wereld.
PouPou zoals de mensen hem noemden was overal te vinden. Mensen stonden in de rij om hem even te spreken, een handtekening te vragen of hem een schouderklop te geven. Met zijn eeuwige glimlach en moed gaf hij iedereen hoop. Als je de vele foto’s uit de oude doos bekijkt valt je meteen op dat hij steeds omringd was met blije gezichten. De mensen hielden écht van hem en hij van het volk.
Hoewel PouPou de Tour de France nooit won, was Poulidor een van de meest geliefde, zo niet dé populairste wielrenner die Frankrijk ooit had. De boerenzoon uit Masbaraud-Mérignat, een gehucht niet ver van Clermont-Ferrand, sprak vooral “La France Profonde” aan, de rauwe, meer volkse kant van het land. Een plattelandsjongen met zwart haar die zich sportief opwerkte en heel herkenbaar was voor Jan met de Pet. Zijn roem deinde de hele wereld rond en is daarom ook bij ons een échte Held.
De fiets was in zijn jeugd zijn manier om voorbij de heuvels aan de horizon te komen, zei hij ooit. Zijn wedstrijdjes waren veelal in omliggende dorpen, pas op zijn zeventiende sloot hij zich aan bij een wielerclub. Zeven jaar later tekende hij een contract bij Mercier, waar hij zijn profcarrière zou beginnen en op zijn veertigste zou beëindigen.
De eeuwige tweede, maar wel de winnaar van het Volk
Het ene deel van zijn carrière fietste hij achter Anquetil aan, het andere deel achter Eddy Merckx. Toch is zijn erelijst groot, met onder meer de Ronde van Spanje, Milaan-Sanremo en onder meer twee keer Parijs-Nice en de Dauphiné.
In acht van zijn veertien deelnames stond Poulidor op het podium in de Tour. Nooit won hij. Op de Puy de Dôme vond in de Tour de France van 1964 het hoogtepunt plaats van de rivaliteit tussen Anquetil en Poulidor. PouPou, blind voor het feit dat Anquetil er fysiek al doorheen zat, reed te laat weg en pakte te weinig tijd. In de slotrijdrit pakte Anquetil tijd terug, Poulidor eindigde in Parijs op 55 seconden. Dichter bij een zege zou Poulidor niet komen.
In de Tour van 1968 leek hij op weg naar eindwinst, tot hij viel en zijn neus op meerdere plekken brak. Jan Janssen profiteerde, Poulidor viel uit. Het maakte het mysterie van PouPou (‘poppetje’) alleen maar groter. Poulidor werd een ‘morele winnaar’ en de Fransman deinde gewillig mee op de golf van uitnodigingen die hij kreeg. Hij mocht meer opdagen dan Anquetil, die toch echt meer had gewonnen.
Altijd zo fier
Als er één ding is dat Poulidor tekent is het wel dat hij altijd “fier” was. Fier op zijn tweede plaats, zijn inspanningen, zijn fans, zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen. Als je zijn foto’s ziet dan zie je naast zijn grote levenslust en warm hart ook steeds weer die onverschrokken fieren ogen. Poulidor was én is een échte man van het volk.